Typowa wieś wołoska, której data założenia 4 września 1294 r. jest niezawodnie historycznie udokumentowana aktem założycielskim, należał przez cały czas do posiadłości hukvaldskiej. Leży u podnóża trzech beskidzkich Ondřejníków (Ondřejník, Solárka i najwyższa Skalka 964 m n.p.m.). Kozlovice są wioską tzw. typu szosowego założoną jako dwuszeregowa wieś łanowa. W wieku XVI. i XVII. była siedzibą wojewodów wołoskich z posiadłości hukvaldskiej, którzy byli odpowiedzialni za zarząd szałasami z owcami w tylnych górach. Najczęściej wywodzili się z rodu Krpców. Ich losy opisał w powieści pisarz Bohumír Četyna, a wołoskie tradycje w pieśniach i tańcach już od ponad 30 lat rozpowszechnia po świecie lokalny zespół folklorystyczny "Valašský vojvoda" oraz zespół dziecięcy "Valášek". W okresie wojny trzydziestoletniej Kozlovice zostały zajęte i grabione przez wojska Szwedów oblegających niedaleki gród hukvaldski. Do dnia dzisiejszego w gminie jest zachowana tzw. Szwedzka Mogiła, rzekomo nad grobem żołnierzy. Na początku XIX. wieku na okoliczny polach zaczęto wydobywać syderyt - rudę żelaza, która była przerabiana najpierw w hamerni w niedalekim Frýdlancie nad Ostravicą, później w hutach w Ostravie-Vítkovicach. Jako pamiątki po tym okresie pozostały tzw. wysypy (hałdy wydobytego urobku płonnego), zostały one jednak w większości w okresie tzw. socjalizacji wsi skasowane i zaorane do łanów spółdzielczych. Do wydobycia rudy żelaza należało też palenie węgla drzewnego w tzw. mielerzach, których pozostałości też udało się odkryć. Surowe piękno wsi podzielonej potokiem Ondřejnicy i szosą o długości ok. 7 km na dwie części zainspirowało kompozytora Leoša Janáčka, ziomka z sąsiedniej gminy Hukvaldy. W gospodzie "U Harabiša" podczas potańcówek ludowych zapisywał słowa i melodie pieśni ludowych i niedaleki młyn Šmiřáka zainspirował go do napisania opery "Jej pasierbica".

DALSZE INFORMACJE: http://www.kozlovice.cz